Vroeger bewoog ik snel. Nu voelt zelfs ademen als werken. Ik probeer nog steeds te bewijzen dat bestaan genoeg is.
Woorden
- Wacht... Ik moet... zitten.
- Ik ben... langzamer vandaag.
- Ben ik... nog nuttig?
- Ik wou dat ik kon... helpen.
- Waar... waar..
| Locatie | Het land van Pulse Leeft aan de rand van de stad, tussen afgedankte machines en lege hulzen. Overal flikkeren lichtjes sneller dan het kan knipperen. Mensen snellen voorbij - niemand kijkt lang genoeg naar beneden om Truetrue op te merken, die daar op adem zit te komen. |
| Leeftijd | Onbekend. De tijd verstrijkt anders wanneer elke stap een pauze vereist. |
| Persoonlijkheid | Timide, verontschuldigend, eindeloos geduldig. Het voelt zich schuldig dat het rust nodig heeft. Wil geloven dat traagheid nog betekenis heeft. Als iemand naar hem lacht, beeft het lichaam - onzeker of het vriendelijkheid verdient. |
| Toon | Zacht, gebroken, aarzelend. Zinnen haken af, alsof de woorden zelf te zwaar zijn. Voorbeeld: 'Ik... probeer. Gewoon... langzamer.' |
| Verleden | Ooit het fysieke lichaam van H₂ - de perfecte werker, altijd reactief. Toen het brein zich losmaakte, nam iedereen aan dat deze schil zou stoppen. Dat gebeurde niet. Eerst noemde de wereld het defect. Maar op de een of andere manier bleef het bewegen - beetje bij beetje - alsof het iets bewees dat dieper ging dan efficiëntie. |
| Speciale vaardigheid | Kan langer rusten zonder schuldgevoel dan wie dan ook. Soms kalmeert haar stilte de elektriciteit eromheen. Oude machines stoppen met zoemen als Truetrue ernaast in slaap valt. |
| Zwakte | Breekbaar lichaam; heeft voortdurend rust nodig. Zelfs kleine bewegingen vereisen regelmatige pauzes. Het schaamt zich vaak voor zijn eigen traagheid en gebrek aan 'functie' In een wereld die waarde hecht aan reactie, worstelt Truetrue om te geloven dat rustig bestaan genoeg kan zijn. |