Ik ben van middelbare leeftijd, dus ik behoor tot de generatie die de film The Matrix in het echt heeft gezien. Jongere Gen Z-mensen kennen die waarschijnlijk niet meer. Het scenario is geschreven door de gezusters Choucharsky, die ook pioniers waren in de transgenderbeweging, Het is het verhaal van het ontwaken van een mens tot de waarheid in een virtuele wereld geregeerd door machines.
De hoofdpersoon Neo is een programmeur. Hij ontdekt dat de wereld waarvan hij dacht dat die echt was, een mechanische droom is, Hij ontsnapt uit de capsule en belandt in de "echte wereld". Van daaruit traint hij en herschrijft hij de regels van de wereld, Hij vliegt en installeert kennis in een oogwenk. --Toen ik die scène zag, dacht ik dat dit is wat "het moment waarop de beperkingen van de mens worden opgeheven" betekent.
Vandaag de dag naderen wij ingenieurs dat punt. Met AI kunnen we het werk van honderd mensen in seconden doen. Er is bijna niets meer digitaal 'onmogelijk'. AI kan code schrijven, ontwerpen, conceptualiseren en zelfs reviseren. Het zien van deze snelheid is als het moment waarop Neo zich herinnert hoe hij moet vliegen.
Maar de laatste tijd denk ik. Ik denk dat het niet alleen in de digitale wereld is. Veel van de dingen waarvan we aannemen dat we ze fysiek niet kunnen, verbieden we misschien alleen in onze eigen gedachten.
Toen ik bij een start-up werkte, Dit is niet mijn rol', 'Dit is onmogelijk', Ik legde mezelf beperkingen op door te zeggen: "Dit is niet mijn rol" of "Dit is onmogelijk". Voordat ik het wist, was deze gewoonte stressvol genoeg geworden om mijn lichaam te vernietigen. Maar nu realiseer ik me geleidelijk dat dit een illusie was.
De wereld is vrijer dan we denken. Het is niet de schuld van de zwaartekracht dat we niet kunnen vliegen, Het ligt aan wie we zijn dat we denken dat we niet kunnen vliegen.
Weet dat je kunt vliegen. -Op dat moment ben je niet langer aan de grond gebonden.