Είμαι μεσήλικας, άρα ανήκω στη γενιά που είδε την ταινία The Matrix σε πραγματικό χρόνο. Οι νεότεροι της γενιάς Z μάλλον δεν το γνωρίζουν πια. Το σενάριο γράφτηκε από τις αδελφές Chaushaski, οι οποίες ήταν επίσης πρωτοπόροι στο κίνημα των τρανσέξουαλ, Είναι η ιστορία της αφύπνισης ενός ανθρώπου στην αλήθεια σε έναν εικονικό κόσμο που κυβερνούν οι μηχανές.
Ο κεντρικός χαρακτήρας Neo είναι προγραμματιστής. Ανακαλύπτει ότι ο κόσμος που νόμιζε ότι ήταν πραγματικός είναι ένα μηχανικό όνειρο, Δραπετεύει από την κάψουλα και προσγειώνεται στον "πραγματικό κόσμο". Από εκεί εκπαιδεύεται και ξαναγράφει τους κανόνες του κόσμου, Πετάει και εγκαθιστά τη γνώση σε μια στιγμή. -Όταν είδα αυτή τη σκηνή, σκέφτηκα ότι αυτό σημαίνει "η στιγμή που οι περιορισμοί των ανθρώπων καταργούνται".
Σήμερα, εμείς οι μηχανικοί πλησιάζουμε σε αυτό το σημείο. Με την Τεχνητή Νοημοσύνη, μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά εκατό ανθρώπων σε δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα ψηφιακά "αδύνατο" πια. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να γράψει κώδικα, να σχεδιάσει, να συλλάβει ιδέες και ακόμη και να αναθεωρήσει. Βλέποντας αυτή την ταχύτητα είναι σαν τη στιγμή που ο Neo θυμάται πώς να πετάει.
Αλλά πρόσφατα νομίζω. Νομίζω ότι δεν είναι μόνο στον ψηφιακό κόσμο. Πολλά από τα πράγματα που υποθέτουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε σωματικά, μπορεί να τα απαγορεύουμε στο μυαλό μας.
Όταν δούλευα σε μια νεοφυή επιχείρηση, "Αυτός δεν είναι ο ρόλος μου", "Αυτό είναι αδύνατο", έθετα τους δικούς μου περιορισμούς στον εαυτό μου, λέγοντας: "Αυτός δεν είναι ο ρόλος μου" ή "Αυτό είναι αδύνατο". Πριν το καταλάβω, αυτή η συνήθεια σκέψης είχε γίνει αρκετά αγχωτική ώστε να καταστρέψει το σώμα μου. Αλλά τώρα συνειδητοποιώ σταδιακά ότι αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση.
Ο κόσμος είναι πιο ελεύθερος από ό,τι νομίζουμε. Δεν φταίει η βαρύτητα που δεν μπορούμε να πετάξουμε, Είναι εξαιτίας αυτού που είμαστε που νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να πετάξουμε.
Να ξέρεις ότι μπορείς να πετάξεις. -Εκείνη τη στιγμή, δεν είσαι πλέον δεμένος με το έδαφος.