Ik heb zes jaar in een start-up gewerkt. In die tijd heb ik de kans gehad om met veel buitenlandse ingenieurs te werken. Zuidoost-Azië, Amerika, Europa. Ook al kwamen ze uit verschillende landen, ze leken allemaal opvallend veel op elkaar.
Natuurlijk zijn er culturele verschillen. Maar wat ze meer gemeen hadden, was de vriendelijkheid van de mensen. Overal zijn ingenieurs in principe onverschillig en oprecht. Er kan harde technische feedback zijn, maar er zijn geen aanvallen op de persoonlijkheid. Ik vond het fijn om met hen samen te werken en bovenal voelde ik me veilig.
Mijn gevoel in deze branche is, ***"er zijn heel weinig menselijke verschillen"**. Dus als het niet lukt in Japan, Als het niet lukt in Japan, kun je het altijd in een ander land proberen. Zelfs als het op afstand is of vanaf een andere locatie, Je kunt het op afstand proberen, je kunt het op een andere plek proberen.
Het beroep van ingenieur is, een mobiel beroep'. Fysiek en psychologisch. Je kunt werken waar je ook bent, met wie je maar wilt. Ik vind dat een groot voorrecht van deze tijd.
Hoe geavanceerd AI ook is, Mensen hebben nog steeds het vermogen om 'de lucht te lezen'. Het vermogen om de stilte, de zuchten en het lachen van anderen aan te voelen. Dat is een zintuig dat AI nog niet bezit. Zolang dat zintuig leeft, zijn we nog steeds nodig in deze wereld.
Dus als het niet lukt op je huidige werkplek, maak je dan geen zorgen. Er is vast wel een ander team dat op je wacht in de wereld. En ergens daarbinnen zitten ingenieurs die net zo vriendelijk zijn.
Had je maar de kracht om te geloven, Je kunt het weer goed doen, zelfs als waar je nu bent niet goed genoeg is. De hoop van het ingenieursvak ligt in dat soort menselijke "verbinding", Ik denk dat de hoop van het ingenieursvak ligt in dat soort menselijke "verbinding".