Πρόσφατα, ήμουν εναντίον της εξέλιξης της τεχνητής νοημοσύνης και των νέων υπηρεσιών, Αποφάσισα να σταματήσω να αντιδρώ υπερβολικά.
Όταν βγήκε το Claude Code, όταν βγήκε το Mapify, όταν βγήκε το Lavable, Κάθε φορά ένιωθα ότι "ο κόσμος άλλαξε ξανά". Και τα βίντεο των YouTubers που το εξηγούσαν, Τα παρακολουθούσα στα ιαπωνικά, στα αγγλικά και μερικές φορές στα κινέζικα. Στην αρχή ήταν συναρπαστικό. Αλλά μια μέρα συνειδητοποίησα.
-Αυτά όλα δεν έχουν χωνευτεί στο μυαλό μου.
Δεν έχει σημασία πόση νέα τεχνολογία καταπίνετε, Αν αναρωτηθείτε αν σας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους, η απάντηση είναι όχι. Αυτό μάλλον ισχύει για τους περισσότερους μηχανικούς. Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι πράγματι εκπληκτική. Αλλά **το να είσαι φοβερός δεν είναι το ίδιο με το να είσαι ευτυχισμένος.**
Φυσικά, δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε όσους αναπτύσσουν υπηρεσίες τεχνητής νοημοσύνης. Αντίθετα, τους αντιμετωπίζω με σεβασμό. Αλλά εγώ ως αποδέκτης, νομίζω ότι το 1% της καινοτομίας είναι αρκετό για να γίνει αποδεκτό. Το υπόλοιπο 99%, πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ, Το υπόλοιπο 99% είναι αρκετό για να το κοιτάξω πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ και να πω: "Αχ, οι καιροί αλλάζουν".
Αν προσπαθούσαμε να πάρουμε όλη την εξέλιξη μέσα μας, η ανθρώπινη ικανότητα θα ξεχείλιζε σύντομα. Και οι μηχανικοί που δημιουργούν προϊόντα, χάνουν τον άξονά τους** μέσα σε αυτή την πλημμύρα πληροφοριών.
"Πρέπει να φτιάξω κάτι πιο καταπληκτικό. 'Ίσως αυτό που κάνω δεν έχει νόημα πια'. -Έτσι ταλαντεύεται το μυαλό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ο κόσμος που κλονίζεται, είναι μέσα μου.
Έτσι θα έλεγα. Μην βιάζεστε. Δεν χρειάζεται να κυνηγάτε την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης. **Αυτό που πρέπει να κυνηγάτε είναι ο ρυθμός της δικής σας αναπνοής.**
Ο κόσμος αλλάζει ήδη αρκετά γρήγορα. Οπότε τουλάχιστον πάρτε το χρόνο σας. Κοιτάξτε αργά, επιλέξτε αργά, Ακόμα, σίγουρα, μπορείτε να δώσετε ζωή στο προϊόν σας.