De term "dwarsliggers" zou zich vandaag de dag verspreiden in China. Ze studeren hard, gaan naar goede universiteiten en werken, maar worden niet beloond. Onder deze omstandigheden liggen jongeren bij hun ouders thuis naar het plafond te kijken. Ze kijken naar hun telefoon of doen niets. Er wordt gezegd dat de staat hierdoor gealarmeerd is als de 'verspreiding van apathie'.
Maar ik denk dat het goed is dat ik dat heb. Of liever gezegd, ik denk dat die tijd **nodig** is.
We leven in een tijdperk waarin AI de menselijke productiviteit met gemak overtreft, Hoe hard mensen ook werken, er komt een moment dat ze geconfronteerd worden met hun "nietigheid". Daarom maakt het niet uit of je ligt of werkt, Ik denk dat de waarde van een persoon niet veel verandert, of hij/zij nu ligt of werkt.
Als iemand nu geen zin heeft om iets te doen, Ten eerste hoef je niet na te denken over gelukkig zijn. Ga gewoon naar buiten en voel de wind. Of neem een huisdier. Je geeft het te eten en het wordt weer iemands behoefte. Dat is genoeg.
Of koop iets dat niet digitaal is. Het komt in de handen van iemand anders. Er beweegt geld en de wereld ademt een beetje. Dat is ook een grote "productie".
Mensen leven niet om door iemand benijd te worden. Vooral in sterk concurrerende landen, Hoe meer we "hoger" en "meer" willen, hoe meer we stikken.
Maar de echte manier van leven ligt in het tegenovergestelde. Door niet te bewegen kun je voor het eerst de hemel zien. De daad van het liggen, het stilste verzet van onze tijd.