Wat ik nu probeer te doen met Booby is simpel. De 'ontwerpfilosofie van de menselijke geest' weer terugbrengen in de handen van ingenieurs, in een tijdperk waarin AI en kapitalisme volledig samengaan. Als code de drijvende kracht achter de maatschappij is, dan wil ik de ideeën die in die code vervat zitten vermenselijken. Booby is het medium waarmee we dit kunnen doen.
De AI-industrie en start-ups geloven tegenwoordig als een god in efficiëntie, schaal en optimalisatie. De ene nuttige product na de andere wordt gecreëerd, maar ik kan er niet tegen dat de mensen aan de creatiekant uitgeput raken. We willen deze cyclus doorbreken en het is aan de ingenieurs zelf om dat te doen.
"Menselijkheid is geen kenmerk; het is het kernproces." Menselijkheid is geen optie. Het is geen extra functie. Het is een kern die al in de eerste ontwerpfase moet worden ingebouwd. Het gaat niet alleen om efficiëntie, maar er moet ook ruimte zijn voor spel, marges en emotie. Laat de AI menselijke tegenstrijdigheden leren, in plaats van ze er alleen maar tegenaan te gooien. Dat is waar Booby voor pleit - Humanity Injection.
Ik neem het ingenieurs niet kwalijk. Ingenieurs zijn op de een of andere manier "terminals voor kapitaal" geworden, maar oorspronkelijk werden ze verondersteld te bemiddelen tussen creatie en ethiek. In dit tijdperk van perfecte AI-optimalisatie denk ik dat het tijd is dat we ons afvragen: "Waarom creëren we?" en "Wiens geluk wordt daarmee bereikt?
De missie van Booby is niet om AI dichter bij mensen te brengen. Het is om AI te betrekken bij menselijk geluk. We willen geen efficiëntie meten, we willen meten hoeveel emotie er overblijft. We willen ingenieurs over de hele wereld in staat stellen om code te schrijven, niet voor het werk, maar voor het leven. Ik blijf de ideeën daarvoor hier inbedden.