In de tijd van de arbeiders was productiviteit heel gemakkelijk te begrijpen. Ik kon zien dat ik iemand hielp, "Hoeveel heb ik verdiend?" of "Hoeveel heb ik gedragen?" Ik kon mijn werk van die dag afmeten aan "hoeveel ik heb verdiend" of "hoeveel ik heb gedragen".
Machines installeren verhoogt de efficiëntie. Als je er één persoon bijzet, verhoog je de productie. Alles was zichtbaar met elkaar verbonden.
Maar toen werd het witteboordenwerk, is de term 'productiviteit' steeds vager geworden. Want - **het is onduidelijk wat je produceert**.
Bijvoorbeeld, Zelfs als je je presentatie hebt geperfectioneerd, Als het project zelf niet slaagt, blijft er niets over voor het bedrijf. Zelfs als je de notulen van een vergadering schrijft, als niemand ze leest, zijn ze zinloos. Zelfs ingenieurs, als ze een dienst creëren die niemand gebruikt, Dat is in wezen **nul productiviteit**.
Dit is de moeilijkheid van witteboordenwerk. Het ontwerp van waarom je doet wat je doet en wat je doet, omdat je je lichaam niet beweegt, Het uitgangspunt voor alles is het ontwerp van waarom we doen wat we doen en wat we doen. Als je hier een fout maakt, maak het niet uit hoeveel je de efficiëntie verbetert, je zult alleen maar meer verspilling veroorzaken. Zelfs als AI wordt geïntroduceerd, zal het alleen zinloze processen versnellen.
Uiteindelijk is de essentie van het meten van productiviteit, Het is niet snelheid, het is niet kwantiteit, het is **richting**.
Als arbeiders moesten nadenken over 'hoe snel ze het kunnen maken', moeten witteboordenwerkers nadenken over wat ze moeten maken. Op het moment dat we dat vergeten, Op het moment dat we dat vergeten, worden we mensen die net doen alsof ze werken.
In ons streven naar productiviteit, Zijn we uit het oog verloren wat echt nuttig is? Het is tijd om daar nog eens over na te denken, In het tijdperk van de bedienden, **De belangrijkste "productie"** in het tijdperk van de bedienden kan zijn om dit in vraag te stellen.