Doğu Asya'da 'girişimcilik kültürü olmadığı' sık sık söylenir. Riskten kaçınmaya yönelik güçlü bir eğilim vardır ve pek çok kişi memuriyeti ve istikrarı tercih eder. Japon çocuklarına gelecekte ne olmak istedikleri sorulduğunda, devlet memurları hala üst sıralarda yer alıyor. Son 30 yılını aşağı doğru bir eğimle geçirmiş bir ülke için bu bir anlamda doğaldır. Ancak, sık sık tekrarlanan "bir start-up hedefleyin" çağrısı biraz mantıksız.
Günümüz start-up'larının çoğu, 'Toplumu ne kadar değiştirdikleri' yerine 'ne kadar para kazandıkları' değerlendirmelerinin eksenini oluşturuyor. Bunu inkar etmiyorum. Ekonomik büyüme açısından gerekli bir faaliyet olduğunu düşünüyorum. Ancak bu, kişinin hayatını buna yatırması için bir neden değil.
Çünkü-- Çünkü artık o kadar çok paraya ihtiyacımız yok.
Yiyecek, eğlence ve günlük ihtiyaçlar ucuza temin edilebilmektedir. Bazıları Japonya'nın 'ucuz bir ülke' haline geldiğini söylemektedir, Ancak diğer yandan, yaşam maliyetinin düştüğü bir ülke. Bu nedenle büyük miktarlarda lüks mal edinmenin mantığı azalıyor. Bence bunu herkesten daha iyi anlayanlar akıllı genç insanlar.
Yine de bize hala "start-up'larda başarılı olmamız" söyleniyor. Peki ama başarı nedir? Sorun finansman miktarı mı yoksa çıkış hızı mı? Eğer manevi bir tatmin yoksa, Sonunda, hem ABD'de hem de Japonya'da 'yeni bir kariyer efsanesi' haline geliyor.
Eğer gerçek anlamda girişimciliği teşvik etmek istiyorsanız, Bunun ötesinde bir "toplumla diyalog" içinde olmak gerektiğini düşünüyorum. Motivasyon "kendim için" değil, "kendim aracılığıyla başkalarına yardım etmek" olmalıdır. Aksi takdirde start-up kültürü yalan olur, Aksi takdirde, start-up kültürü başka bir yalana dönüşecektir.
İnsanları zengin oldukları için kınamak istemiyorum. Ancak "tek konuştuklarının bu olduğu" bir toplum bir şekilde fakirdir. Ve bu yoksulluk, Muhtemelen dünyada ABD veya Japonya'dan daha yaygındır.