De laatste tijd werd ik zelf een beetje gek. De omzet van het team was snel gegroeid en het aantal leden was snel toegenomen. Ik was de eerste engineer in het bedrijf en was betrokken bij de aanwerving, Ik had de releasecyclus opgezet en de structuur gecreëerd. De zaken gingen goed. Als je alleen naar de cijfers kijkt.
Maar het meest pijnlijke was toen ik de beslissing nam om het contract te verbreken van iemand die ik in dienst had genomen.
Toen hij voor een fonds werkte, had hij de leiding over een rehabilitatieproject na de ineenstorting van Lehman Brothers. Hij bracht het aantal werknemers terug van 150 naar zeven. Ik vertelde mensen van ongeveer dezelfde leeftijd als mijn vader dat ze morgen niet terug hoefden te komen. Na die ervaring wist ik dat ik geen baan wilde waarin ik mensen weer moest ontslaan. Maar ik doe hetzelfde opnieuw.
"Het is kapitalisme, het is wat het is. Dat klopt. Als de economie daalt, als het bedrijf kantelt, aandeelhouders wensen, zullen er minder mensen zijn. Dat is een natuurlijk onderdeel van de economische structuur. Maar als je in het veld staat, kan het niet 'onvermijdelijk' zijn.
Het ingenieursberoep was oorspronkelijk gebaseerd op het afstand nemen van mensen. Een beroep dat zich concentreert op denken en werken in plaats van op communiceren. Om op zo'n plek een beslissing te nemen om mensen af te sluiten, Ik denk dat het onnatuurlijk is en verschrikkelijk voor iedereen.
Mensen die niet bekend zijn met AI. Mensen met een gebrek aan snelheid. Mensen die als minder efficiënt werden beschouwd. Die mensen zijn van de lijst geschrapt. Hoewel ik het in mijn hoofd begreep, had ik het gevoel dat mijn hart steeds meer brak.
Het is geen kwestie van nationaliteit. Of je nu westers, Chinees of Japans bent, ik denk dat het gewicht op je borst als je iemand snijdt hetzelfde is. Het enige verschil is of je het laat zien of niet.
In start-ups, nemen de ingenieurs soms zelf deze rol van 'regelklep' op zich. Ze zitten gevangen tussen efficiëntie en kapitaal. En wat blijft er uiteindelijk over? Een stil schuldgevoel en een gebroken gevoel van eigenwaarde.
Binnen deze structuur zal waarschijnlijk niemand gelukkig zijn. In ruil voor groei worden mensen ergens gekort. Ingenieurs in het kapitalisme zijn dat, Ik heb het gevoel dat met dezelfde snelheid als de keten van efficiëntie, ze ook ongelukkigheid ketenen.