Wczoraj wybrałem się do Akihabary. Spędziłem poranek odwiedzając księgarnie i oglądając towary w dzielnicy elektrycznej. Rozmawiałem ze znajomym inżynierem, który mieszka w Akihabara, Po prostu się włóczyłem.
To, o czym wtedy rozmawialiśmy, brzmiało, "To wielki przywilej móc spacerować w ten sposób w dzień powszedni".
Z pewnością zawód inżyniera w dzisiejszych czasach, wolny pod względem czasu i lokalizacji. Wiele zadań jest wykonywanych online, nawet jeśli pracują tylko dwa lub trzy dni w tygodniu, Nierzadko średnia roczna pensja przekracza średnią ogólną.
Ale to coś więcej niż "przywilej, z którego można być dumnym", Pomyślałem: "Czy nie jest to bliższe prawdziwej formie człowieka?".
Chodzenie ulicami o poranku, Pracując kiedy chcę, odpoczywając kiedy chcę. Podczas gdy koduję w swojej głowie, Czuję światło i dźwięki prawdziwego świata.
Społeczeństwo jest bardziej skłonne nazwać taki sposób pracy "leniwym", Być może jest w tym coś złego.
Wolność ta wiąże się jednak również z poczuciem winy.
"Tylko ja mam szczęście". "To musi być lekkie w porównaniu z wysiłkami tych, którzy pracują pięć i osiem godzin tygodniowo".
Wielu inżynierów tak uważa. Ale właśnie dlatego chcę się nad tym zastanowić, Jak możemy podzielić się tą wolnością ze społeczeństwem?
Zadaniem inżynierów jest jest również odciążenie innych poprzez sztuczną inteligencję i automatyzację. Jeśli możemy oddać społeczeństwu czas i mentalność, które zyskaliśmy, Jeśli możemy oddać społeczeństwu w formie "inni ludzie też mogą to zrobić", Myślę, że to najważniejsza odpowiedzialność.
Idąc przez Akihabarę, pomyślałem. Ludzie nie żyją po to, by pracować. Przechadzają się, biorą książkę, rozmawiają i śmieją się. To właśnie w takich chwilach, istnieje człowieczeństwo i szczęście.
Inżynierowie powinni być "inżynierami, którzy odzyskują swoje marginesy".