Onlangs op Reddit en X (Twitter), 'Je kunt niet bij 200 bedrijven solliciteren en toch een gesprek krijgen' of 'Je moet 1000 sollicitaties indienen wil het de moeite waard zijn'. Ik zie veel van dit soort berichten.
Eerlijk gezegd voel ik me bij beide ongemakkelijk.
---
### Ongemak bij bedrijven
Eerst de zakelijke kant.
Het maakt niet uit hoe goed je bent, Als de cultuur of de teamgeest niet goed is, Ze weten allemaal dat als ze niet bij de cultuur of het team passen, ze binnen een paar maanden zullen stoppen.
En toch denkt de structuur dat "ik de juiste persoon kan kiezen uit de duizenden sollicitaties die binnenkomen". Ik denk dat de structuur zelf arrogant is.
Ik heb zelf ooit honderden sollicitaties beoordeeld, kandidaten gezien uit het buitenland en uit Japan. Maar ik dacht eerlijk gezegd dat het *geen* mensenwerk was.
Wat echt nodig is, is niet "zoeken bij duizenden", In plaats daarvan moet er vanaf het begin een "structuur van wederzijds begrip" worden gecreëerd**.
---
### Ongemak bij werkzoekenden
Aan de andere kant is er ook een gevoel van ongemak bij de aanvragers.
Het zoeken naar een baan is tegenwoordig net Tinder. 'Vind ik leuk', 'niet leuk', 'solliciteer', 'ga door'. Je neemt een beslissing op basis van een fractie van een seconde indruk, en dat alles met één klik.
Maar om een relatie op zo'n manier te beginnen, Kunnen diepe empathie en compatibiliteit worden gecreëerd in zo'n relatie?
Om het te vergelijken met liefde en huwelijk, De waarheid is dat je moet kunnen zeggen "ik hou van deze persoon" en "waarom ik van deze persoon hou". Je moet het hem of haar in je eigen woorden kunnen vertellen.
---
### Wat ik van mijn ervaring vind.
Toen ik 24 was, kreeg ik mijn eerste baan, een e-commercebedrijf dat niet op vacaturesites stond.
Dat bedrijf wordt geleid door slechts één persoon, de CEO, Er waren duidelijk geen technici. Maar er waren aanwijzingen dat het goed verkocht.
Dus stuurde ik dit naar het aanvraagformulier.
> "Kan ik voor u werken? Ik kan deze dingen doen."
Gelukkig ging ik door naar een sollicitatiegesprek en werd ik aangenomen. Dat was meer dan tien jaar geleden, Het was een van die momenten waarop de baan werd bepaald door de kruising van "passie" en "toeval".
---
### Nu is het tijd om AI "in omgekeerde richting" te gebruiken.
Nu met AI, Het is gemakkelijk om voor elk bedrijf een voorstel te maken. Daarom denk ik dat het beter is om het begrijpen** te automatiseren in plaats van het sollicitatieproces te "automatiseren".
Laat AI je gedachten ordenen, "Wat kan dit bedrijf voor mij doen?" in een taal, en dan een gedetailleerd voorstel doen aan elk bedrijf.
Op die manier hoef je je niet aan te melden bij 200 bedrijven, De kans dat je leven verder gaat bij één bedrijf is veel groter.
---
### Structuren die niet door elkaar "gekozen" zijn.
De huidige banenmarkt, Ik denk dat zowel bedrijven als werkzoekenden ongelukkig zijn.
Bedrijven kiezen mensen op basis van 'specificaties', Werkzoekenden kiezen bedrijven op basis van 'voorwaarden'. Beide partijen worden behandeld als nummers, niet als mensen.**
Maar wat is de waarde van echt werken? "Wat kunnen we samen creëren?"
---
Als AI evolueert, CV's, vaardigheden en portfolio's, allemaal gehomogeniseerd worden.
Daarom is het laatste wat overblijft emotie.* Waarom dit bedrijf? Waarom deze persoon?
Zoeken naar een baan in het tijdperk van AI, Niet langer een "spec competitie", *Het moet ontworpen worden met emotie en empathie.