Son zamanlarda Reddit ve X'te (Twitter), '200 şirkete başvurup yine de mülakat alamazsınız' ya da 'İşe yaraması için 1.000 başvuru yapmanız gerekir'. Bu tür çok sayıda yazı görüyorum.
Açıkçası ben her ikisinden de rahatsızlık duyuyorum.
---
### Şirketler açısından rahatsızlık
İlk olarak, kurumsal taraf.
Ne kadar iyi olursan ol, Kültür uyumu veya ekip kimyası doğru değilse, Hepsi de kültüre ya da ekibe uyum sağlayamazlarsa birkaç ay içinde işi bırakacaklarını bilirler.
Ve yine de, "gelen binlerce başvuru arasından doğru kişiyi seçebilirim" diye düşünen yapı Bence yapının kendisi kibirli.
Ben de bir keresinde yüzlerce başvuruyu incelemiştim, Yurt dışından ve Japonya'dan adaylar gördüm. Ama dürüst olmak gerekirse bunun insan işi olmadığını düşünmüştüm.
Asıl ihtiyaç duyulan şey "binlerce kişi arasında arama yapmak" değildir, Bunun yerine, gerçekten ihtiyaç duyulan şey, en başından itibaren bir "karşılıklı anlayış yapısı" oluşturmaktır**.
---
### İş arayanlar açısından rahatsızlık
Öte yandan, başvuru sahiplerinde bir rahatsızlık hissi de mevcuttur.
Günümüzde iş aramak Tinder gibi. 'Beğen', 'beğenme', 'başvur', 'geç'. Anlık bir izlenime dayanarak karar veriyorsunuz ve hepsi tek bir tıklamayla yapılıyor.
Ama bir ilişkinin bu şekilde başlaması, Böyle bir ilişkide derin bir empati ve uyumluluk yaratılabilir mi?
Bunu aşk ve evlilikle karşılaştırmak, Gerçek şu ki, "bu kişiyi seviyorum" ve "bu kişiyi neden seviyorum" diyebilmelisiniz. Bunu ona kendi kelimelerinizle anlatabilmeniz gerekir.
---
### Deneyimlerim hakkında ne düşünüyorum.
24 yaşımdayken ilk işime girdim, İş sitelerinde listelenmeyen bir e-ticaret şirketi.
Bu şirket sadece bir kişi tarafından yönetiliyor, CEO, Belli ki hiç mühendis yoktu. Ama iyi sattığına dair işaretler vardı.
Ben de bunu talep formuna gönderdim.
> "Sizin için çalışabilir miyim? Bunları yapabilirim."
Neyse ki mülakata girdim ve işe alındım. Bu on yılı aşkın bir süre önceydi, İşin "tutku" ve "şans "ın kesişmesiyle belirlendiği anlardan biriydi.
---
### Şimdi yapay zekayı "tersten" kullanma zamanı.
Şimdi yapay zeka ile, Her şirket için bir teklif oluşturmak kolaydır. Bu yüzden başvuru sürecini "otomatikleştirmek" yerine anlayışı** otomatikleştirmenin daha iyi olduğunu düşünüyorum.
Bırakın yapay zeka düşüncelerinizi düzenlesin, "Bu şirket benim için ne yapabilir?" Bir dile, ve ardından her bir şirkete ayrıntılı bir teklifte bulunun.
Bu şekilde, 200 şirkete başvurmak yerine, Hayatınızın bir şirketle devam etme olasılığı çok daha yüksektir.
---
### Birbirleri tarafından "seçilmeyen" yapılar.
Mevcut iş piyasası, Bence hem şirketler hem de iş arayanlar her ikisi de mutsuz.
Şirketler insanları 'özelliklerine' göre seçerler, İş arayanlar şirketleri 'koşullara' göre seçiyor. Her iki tarafa da insan olarak değil, sayı olarak muamele edilir.**
Ama gerçekten çalışmanın değeri nedir? "Birlikte ne yaratabiliriz?"
---
Eğer yapay zeka evrimleşirse, Özgeçmişler, beceriler ve portfolyolar, hepsi homojenleşecek.
Bu yüzden geriye kalan son şey duygudur.* Neden bu şirket? Neden bu kişi?
Yapay zeka çağında iş arama, Artık bir "spesifik yarışma" değil, *Duygu ve empati ile tasarlanmalıdır**.